Aktualności

Biografia Noego i jego ikona w naszej parafii

Data publikacji: sobota, 14-12-2024

18 listopada 2024 uroczyste poświęcenie i wprowadzenie ikony Noego do naszego kościoła

Dnia 18 listipada 2024 w czasie Mszy św. została poświecona ikona patriarchy Noego i uroczyście umieszczona na ścianie naszego kościoła. Noe i jego rodzina według zapisów biblijnych a także świadectwa Pana Jezusa i innych źródeł jest wyjatkową osobą wybraną przez Boga. To własnie on i jego najbliższa rodzina ocaleli w czasie wyjątkowego globalnego potopu. Kim był wiec ten człowiek od którego zaczeła sie po potopie nowa karta historii ludzkosci?

Noe, orm. Noy, Ang. Noah, wersja zromanizowana Nūḥ, Arabic: نُوحٌ, w j.  hebr. Noach czyli odpoczynek. W j. babilońskim od słowa nukhu, również odpoczynek, w wersji babilońskiej w dziele Epos o Gilgameszu odpowiednikiem imienia Noe jest Ut-napishtim, w Historii Babilonii Berosousa Noe to Xisuthros.

Noe według chronologii Septuaginty urodził się w 3898 r. przed Chrystusem, czyli 1656 lat od stworzenia Adama. Jest on dziewiątym pokoleniem od Adama po linii Seta, prawnukiem Henocha, wnukiem Matuszelacha i synem Lameka a jego Matką była Ashmua córka Elisha a Elisha był synem Henocha. Noe nie pamięta Henocha, Henoch umarł 169 lat przed jego narodzeniem, ale dobrze pamięta dziadka Matuszelacha, który umiera w roku pojawienia się Potopu, czyli w 3298 r przed narodzeniem Jezusa. Noe ma wówczas 600 lat; Matuszelach przeżył najwięcej z wszystkich ludzi na ziemi, czyli 969 lat, jego syn Lamek umiera pięć lat przed Potopem, przeżywszy 777 lat.

Noe gdy przyszedł na świat był inny niż inne dzieci: „Jego ciało białe jak śnieg, i czerwone jak kwiat róży, a włosy na głowie białe jak wełna. Miał piękne oczy. Kiedy otworzył swe oczy, napełnił cały dom jasnością jak słońce. (…) kiedy zabrano go z rąk akuszerki, otworzył swoje usta i mówił o Panu Sprawiedliwości”. (…) Henoch mówił o nim: „Ale to dziecko, które ci się urodziło zostanie ocalone na ziemi, i jego trzej synowie zostaną zbawieni razem z nim. Kiedy wszyscy ludzie, którzy są na ziemi umrą, on i jego synowie uratują się. (…) Nazwij go Noe, bo on będzie dla ciebie resztą i on i jego synowie zostaną ocaleni ze zniszczenia”. Księga Henocha, Apokalipsa Noego. Apokryfy ST, s. 188. 

Noe został powołany przez Boga w wieku 480 lat, żył w czystości 498 lat, następnie poślubił Naamach (Haykel) i miał z nią trzech synów kolejno: Sema, Hama i Jafeta.  To w tym czasie od urodzenia Noego do jego nawrócenia dochodzi do wielkiego zagubienia moralnego ludzkości; pojawiają się też wtedy ludzie giganci mierzący od 4 -10 m. wysokości. Noe stara się więc upominać ludzi przez 120 lat. Pan Bóg w tym czasie ukazuje się jemu kilkakrotnie i nakazuje zbudować Arkę według precyzyjnych wymiarów 130 m długości, 20 metrów szerokości i 13 metrów wysokości. Noe dopiero za trzecim razem (według objawień Katarzyny Emmerich) ulega woli Bożej, opuszcza swe rodzinne strony i udaje się na wschód w okolice Iranu, miasta Szuruppak i tam buduje arkę przez około 70 lat. W tym czasie Noe wiedzie ascetyczny tryb życia, nie je mięsa, nosie te same sandały i to samo odzienie. Noe wielokrotnie przerywał budowę Arki, ludzie wyśmiewali go, szydzili z niego, ale w końcu udało mu się ją zakończyć w wieku 600 lat. Wówczas to posłuszny woli Boga, zwołał wszystkie zwierzęta według szczegółowych wskazań Boga i szedł wraz z rodziną do Arki w piątek 17 maja 3298 r przed Chrystusem a 2256 lat od stworzenia Adama. (dane według św. Efrema z Edessy) Potop trwał prawie jeden rok a Noe przebywał w arce 377 dni, oczekując na potop 7 dni w arce oraz oczekując później aż wody potopu opadną.  

Po opadnięciu wód Noe wyszedł z rodziną i zwierzętami z Arki, złożył Bogu dziękczynną ofiarę ze zwierząt czystych; Bóg zawarł wówczas z nim pierwszy wyjątkowe przymierze, którego znakiem była tęcza, że już nigdy nie ukaże ludzkości potopem. Noe wypełnił też testament Adama, aby jego kości były umieszczone w czasie Potopu w arce a po potopie zaniesione do środka ziemi, czyli na górę, na której miało dokonać się zbawienie ludzkości, czyli do Jerozolimy na górę Golgotę.  Później Noe założył miasto Themanon (miasto ośmiu) a w okolicy miejscowości Ahora (Arguri) Noe założył winnicę. Współcześni mieszkańcy Armenii z tego regionu są ciągle tego świadomi po dziś dzień.

Po Potopie Noe żył jeszcze 350 lat, razem przeżył 950 lat.  Kilka lat po pobycie w rejonie Araratu od strony północnej, Noe miał przemieścić się na wschód w okolice obecnego regionu Nachiczewan. Tam też w mieście o tej samej nazwie znajduję się według starej tradycji grób Noego i grób jego syna Jafeta.  Noe w swoim życiu jest wyjątkowym przykładem człowieka wielkiego zawierzenia Bogu, bezgranicznie Mu oddanego i zatroskanego o religijną więź ludzi z Bogiem. 

Wspomnienie liturgiczne Noego w kościele katolickim w Anglii ma miejsce 18 listopada, we Francji 10 listopada, w Polsce 18 listopada; w Kościele Luterańskim 29 listopada, w kościele Prawosławnym 15 grudnia.

Kolekta

Wszechmogący Boże, który złączyłeś wybranych swoich w jedną wspólnotę w mistycznym ciele Syna Twojego Jezusa Chrystusa, Pana naszego, udziel nam łaski, abyśmy naśladowali Twoich świętych i błogosławionych we wszelkim cnotliwym i pobożnym życiu, abyśmy doszli do niewysłowionej radości, którą przygotowałeś dla tych, którzy Cię kochają; Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków Amen.

opracował ks. Roman